Όλες οι θεραπείες υπογονιμότητας έχουν στόχο την απόκτηση ενός υγιούς μωρού – ή τουλάχιστον να δημιουργήσουν την ευκαιρία να έχετε ένα υγιές μωρό στο μέλλον – με την ελάχιστη δυνατή σωματική και ψυχολογική καταπόνηση της μητέρας ή του ζευγαριού, συμπεριλαμβανομένου του περιορισμού της διάρκειας των απαιτούμενων θεραπειών ή/και του κόστους.
Ο χρόνος είναι σημαντικός παράγοντας για όλους τους ασθενείς, αλλά είναι ακόμα πιο κρίσιμος για γυναίκες με προβλεπόμενη ταχεία απώλεια / μείωση της γονιμότητας, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων κακοήθειας που απαιτεί γοναδοτοξική θεραπεία
ή απομάκρυνση των γονάδων ή σε ασθενείς με κακή πρόγνωση. Αν και στην τελευταία ομάδα το χρονικό πλαίσιο είναι λιγότερο περιορισμένο, το να μειωθεί ο αριθμός των απαιτούμενων κύκλων διέγερσης (κατά προτίμηση σε ένα) ώστε να ληφθεί ένας κατάλληλος αριθμός ωοκυττάρων και στη συνέχεια έμβρυα καλής ποιότητας για εμβρυομεταφορά, είναι ένας πολύ επιθυμητός αλλά πολύ απαιτητικός στόχος. Η συχνότητα εμφάνισης «φτωχών» ανταποκριτών (poor responders)σε πρωτόκολλα υπογονιμότητας εκτιμάται ότι κυμαίνεται μεταξύ 9% και 24%, με ελαφρά αύξηση την τελευταία δεκαετία.
Παρ ‘όλα αυτά, με τις σήμερα χρησιμοποιούμενες θεραπείες διέγερσης περισσότερα ωάρια κατά την ωοληψία σημαίνει καλύτερη πιθανότητα απόκτησης ποιοτικών βλαστοκύστεων για μεταφορά. Ακολούθως, όσο υψηλότερος είναι ο αριθμός βλαστοκύστεων, τόσο καλύτερη είναι η πιθανότητα να βρούμε ευπλοειδείς (δηλαδή με φυσιολογικό αριθμό χρωμοσωμάτων) και αναπτυξιακά πλήρως ικανές βλαστοκύστεις.
Το εγγενές λοιπόν μειονέκτημα των «φτωχών» ανταποκριτών περιορίζει τον αριθμό ανακτήσιμων ωοκυττάρων. Κατά συνέπεια, κάθε νέο πρωτόκολλο το οποίο συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση του αριθμού των ανακτηθέντων ωοκυττάρων κατά τη διάρκεια συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου (πχ στο διάστημα ενός μόνο κύκλου) θα ήταν ένα σημαντικό επίτευγμα.
Σχετικά πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Fertility Sterility (2016) δοκίμασε διπλή διέγερση, δηλ. διέγερση ωοθηκών στην ωοθηκική φάση το κύκλου FP (αρχή έως μέση) και κατόπιν ξανά στην ωχρινική φάση LP (μέση έως τέλος του κύκλου) σε πρωτόκολλο για «φτωχές» ανταποκρίτριες. Τα αποτελέσματά έδειξαν ότι η διπλή διέγερση (=DuoStim) ήταν επιτυχής για τη συγκεκριμένη ομάδα ασθενών, με παρόμοιο αριθμό ανακτηθέντων ώριμων ωοκυττάρων (φάσης ΜΙΙ ) μετά από διέγερση FP & LP.
Οι πιθανές εφαρμογές της προσέγγισης DuoStim περιλαμβάνουν 1. όλες τις ασθενείς στις οποίες είναι κρίσιμη η επείγουσα απόκτηση ωαρίων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με κακοήθεις ασθένειες ή άλλες ιατρικές ενδείξεις, και 2. Τις ασθενείς με προχωρημένη μητρική ηλικία και / ή μειωμένο ωοθηκικό απόθεμα. Αυτή η προσέγγιση βοηθά σαφώς να εξοικονομηθεί πολύτιμος χρόνο για δύσκολες περιπτώσεις περιστατικών και μπορεί επίσης να περιορίσει σημαντικά και το κόστος μιας θεραπείας (πχ μείωση του κόστους για Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση –PGD με τη σώρευση εμβρύων για μια ενιαία γενετική ανάλυση).
Στο Κέντρο Εξωσωματικής Αθηνών, με άξονα τις καινοτόμες επιστημονικές προσεγγίσεις, ξεκινήσαμε να εφαρμόζουμε τη μέθοδο Duo-Stim – σε περιστατικά με σχετικές ιατρικές ενδείξεις – με σαφώς πολύ θετικά αποτελέσματα!
Πηγή: Fertility Sterility – Ubaldi et al, 2016