Close Ask the doctor popup form

ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Η επικοινωνία σας είναι εμπιστευτική. Η ομάδα των ιατρών/συντονιστών εξωσωματικής γονιμοποίησης θα σας απαντήσει το συντομότερο δυνατό.

    ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗ

    Το ενδομήτριο είναι ο ιστός που καλύπτει την κοιλότητα της μήτρας σαν χαλί όπου θα εμφυτευτεί το έμβρυο. Η ενδομητρίωση είναι μια κατάσταση κατά την οποία εντοπίζεται ιστός πανομοιότυπος με το τοίχωμα της μήτρας (ενδομήτριο) εκτός της μήτρας, ιδίως στην πυελική κοιλότητα. Ο ιστός αυτός μπορεί να αναπτυχθεί σε όργανα όπως οι ωοθήκες, η μήτρα, τα εντερικά και πυελικά τοιχώματα προκαλώντας φλεγμονή και πόνο.

     

    Κατά τη διάρκεια κάθε κύκλου, όταν ένα ωάριο δε γονιμοποιείται και δεν επέρχεται εμφύτευση ή εγκυμοσύνη, ο εσωτερικός βλεννογόνος της μήτρας απορρίπτεται με αιμορραγία μέσω της κολπικής κοιλότητας (περίοδος ή έμμηνος ρύση). Σε περίπτωση όμως που το τοίχωμα έξω από τη μήτρα υποστεί ρήξη, το αίμα δεν μπορεί να εξέλθει από το σώμα, δημιουργώντας έτσι φλεγμονή και πόνο. Η ενδομητρίωση μπορεί να επηρεάσει τις γυναίκες σωματικά, κοινωνικά και ψυχικά. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι η δυσμηνόρροια και η επώδυνη ωορρηξία, η μη φυσιολογική αιμορραγία, ο πόνος κατά ή μετά τη σεξουαλική επαφή, ο κοιλιακός πόνος, η κόπωση και ενδεχομένως η υπογονιμότητα.

     

    Περίπου το 10% των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία παρουσιάζει συμπτώματα ενδομητρίωσης και ένα 30-40% από αυτές μπορεί να μην μπορέσει ποτέ να αποκτήσει παιδιά. Επιπλέον, το 50% των υπογόνιμων γυναικών πάσχουν από ενδομητρίωση. Προς το παρόν δεν υπάρχει γνωστή θεραπεία για την ενδομητρίωση και η διάγνωση γίνεται λαπαροσκοπικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι από τη στιγμή που αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα, χρειάζονται κατά μέσο όρο 8,5 χρόνια μέχρι την πλήρη διάγνωση.

     

    Η αδενομύωση είναι μια παθολογική κατάσταση όπου ο ενδομητρικός ιστός διεισδύει στο τοίχωμα της μήτρας. Εμφανίζεται σε γυναίκες στην αναπαραγωγική ηλικία και είναι καλοήθης νόσος. Μερικές φορές υπάρχουν συμπτώματα όπως πόνος στην περίοδο (δυσμηνόρροια), αυξημένη ροή αίματος κατά τη διάρκεια της περιόδου και επίσης αυξημένο μέγεθος της μήτρας. Έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες σχετικά με την αδενομύωση, όπως γενετικοί παράγοντες που σχετίζονται με την ανάπτυξη του εμβρύου στη μήτρα κατά τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης.

    Άλλοι θεωρούν ότι η ρήξη του στρώματος μεταξύ ενδομητρίου και μυομητρίου κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης επιτρέπει τη διείσδυση ενδομητρικών κυττάρων στο μυομήτριο. Σήμερα, η τεχνολογία αιχμής των τρισδιάστατων υπερήχων και της μαγνητικής τομογραφίας μας επιτρέπει να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξη αδενομύωσης.

     

    Οι παραπάνω ανώδυνες απεικονιστικές μέθοδοι σε συνδυασμό με την ιστοπαθολογία μας βοηθούν να κατηγοριοποιήσουμε την αδενομύωση σε δύο κατηγορίες: την εστιακή με οργανωμένη εμφάνιση καλοήθους όγκου (αδενομύωμα) και τη διάχυτη.

     

    Γενικά, οι γυναίκες με αδενομύωση τείνουν να παρουσιάζουν αυξημένο ποσοστό υπογονιμότητας και αποβολών σε σύγκριση με γυναίκες της ίδιας ηλικίας και του ίδιου αναπαραγωγικού προφίλ. Αυτό οφείλεται σε μεταβολές του μικροπεριβάλλοντος της μήτρας, η οποία δεν είναι πλέον δεκτική στην εμφύτευση του εμβρύου. Όσον αφορά τις αποβολές, αυτές σχετίζονται κυρίως με την αλλαγή ορμονικών παραγόντων και τη διαταραχή της μικροκυκλοφορίας της ενδομητρικής κοιλότητας.

     

    Συνεπώς, ο ειδικός γονιμότητας θα πρέπει να επισημάνει την ύπαρξη αδενομύωσης του υπογόνιμου ζευγαριού και να διαμορφώσει την κατάλληλη στρατηγική για την επίτευξη εγκυμοσύνης στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα.

     

    Η προσέγγιση μπορεί να είναι φαρμακευτική, χειρουργική – λαπαροσκοπική ή ακόμη και απλή αναμονή, δηλαδή στην περίπτωση ενός νεαρού υπογόνιμου ζευγαριού χωρίς άλλους συνυπάρχοντες παράγοντες, η αναμονή και η παρακολούθηση θα μπορούσαν ενδεχομένως να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

     

    Η ύπαρξη αδενομύωσης συνυπάρχει στην πλειονότητα των περιπτώσεων με ενδομητρίωση. Τόσο η ενδομητρίωση όσο και η αδενομύωση εξακολουθούν να αποτελούν ιατρικό γρίφο όσον αφορά τον παθοφυσιολογικό τους μηχανισμό και δεν έχουν διευκρινιστεί πλήρως. Οι χειρισμοί των υπογόνιμων ζευγαριών πρέπει να είναι σχολαστικοί, καθώς στοχεύουμε στην επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος.

    Είμαστε εδώ για να απαντήσουμε σε οποιεσδήποτε ερωτήσεις και να συζητήσουμε μαζί σας.